wij
maken
en maken steeds weer
raken af en toe
onszelf of elkaar
en weer maken we
kapot
om
te verbazen
dat glas zo leeg kan zijn
zo verscheurbaar hard
kraken we de scherven
stom
gebod
dat ons niks kan
verbieden of verhoeden
dat wij niet barsten
kraken soms buigen
gevaarlijk dicht
naar of voorbij
Jij
bent altijd af
grond
© Anne